Λατινικά - είναι ... λέξεις στα Λατινικά

Το λατινικό αλφάβητο ή τη Λατινική - ειδικά αλφαβητική γραφή, η οποία εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο 2-3 αιώνα π.Χ., και στη συνέχεια να εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο. Μέχρι σήμερα, είναι η βάση για τις περισσότερες από τις γλώσσες και αποτελείται από 26 χαρακτήρες που έχουν μια διαφορετική προφορά, το όνομα και πρόσθετα στοιχεία.

χαρακτηριστικά

Μία από τις πιο κοινές παραλλαγές της γραφής θεωρείται ότι είναι λατινική. Αλφάβητο προέρχεται από την Ελλάδα, αλλά είναι εντελώς σχηματίζεται στη Λατινική γλώσσα της ινδοευρωπαϊκής οικογένειας. Μέχρι σήμερα, αυτό το σενάριο χρησιμοποιεί η πλειοψηφία των λαών του κόσμου, συμπεριλαμβανομένων όλων των Αμερική και την Αυστραλία, το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης, καθώς και το ήμισυ της Αφρικής. Η μετάφραση στα Λατινικά γίνεται ολοένα και πιο δημοφιλής, και αυτή τη στιγμή είναι έντονα εκτοπίζει κυριλλικό και αραβική γραφή. Αυτό το αλφάβητο θεωρείται ότι είναι γενική και καθολική επιλογή και γίνεται όλο και πιο δημοφιλής κάθε χρόνο.

Ειδικά κοινή Αγγλικά, Ισπανικά, Πορτογαλικά, Γαλλικά, Γερμανικά και Ιταλικά Λατινικά. Κράτη μέλη το χρησιμοποιούν συχνά μαζί με άλλα είδη γραφής, ιδιαίτερα στην Ινδία, την Ιαπωνία, την Κίνα και άλλες χώρες.

ιστορία

Πιστεύεται ότι οι Έλληνες, ιδίως οίστρο, είναι οι αρχικοί συντάκτες της γραφής, που αργότερα έγινε γνωστή ως «Latin». Αλφάβητο έχει αναμφισβήτητη ομοιότητες με την ετρουσκική γραφής, αλλά αυτή η υπόθεση έχει πολλά αμφιλεγόμενα ζητήματα. Ειδικότερα, δεν είναι γνωστό ακριβώς πώς αυτός ο πολιτισμός κατάφερε να πάρει στη Ρώμη.

Λέξεις στο λατινικό αλφάβητο άρχισε να εμφανίζεται στο 3-4 αιώνα π.Χ., και ήδη από τον 2ο αιώνα π.Χ. Γράφοντας ιδρύθηκε και αποτελείται από 21 χαρακτήρες. Σε όλη την ιστορία, μερικές από τις επιστολές τροποποιήθηκαν, ενώ άλλοι εξαφανίστηκε και εμφανίστηκε ξανά μετά από αιώνες, και ορισμένοι χαρακτήρες χωρίστηκαν σε δύο. Ως αποτέλεσμα, τον 16ο αιώνα, η Λατινική ήταν η ίδια όπως είναι μέχρι σήμερα. Παρ 'όλα αυτά, πολλές γλώσσες έχουν τα δικά τους χαρακτηριστικά και πρόσθετες εθνικές εκδοχές, ωστόσο, είναι μόνο κάποια τροποποίηση των υφιστάμενων γράμματα. Για παράδειγμα, η, Α et αϊ.

Σε αντίθεση με Ελληνική Λογοτεχνία

Λατινικά - είναι η γραφή, η οποία προέρχεται από τις δυτικές Έλληνες, αλλά έχει τη δική του μοναδικά χαρακτηριστικά του. Αρχικά το σενάριο ήταν αρκετά περιορισμένη, περικοπεί. Με τον καιρό, οι πινακίδες έχουν βελτιστοποιηθεί, και παρήχθη σε γενικές γραμμές, ότι η επιστολή θα πρέπει να πάει αυστηρά από αριστερά προς τα δεξιά.

Όσο για τις διαφορές, το λατινικό αλφάβητο είναι πιο ολοκληρωμένη από την ελληνική, καθώς και η χρήση πολλαπλών γράφημα για την μετάδοση του ήχου [να]. Η διαφορά έγκειται στο γεγονός ότι τα γράμματα Κ και C άρχισαν να εκτελέσει σχεδόν πανομοιότυπες λειτουργίες και το σημείο του Κ, σε γενικές γραμμές, για ένα διάστημα εκτός λειτουργίας. Αυτό αποδεικνύεται από ιστορικά στοιχεία, καθώς και το γεγονός ότι η σύγχρονη ιρλανδική και η ισπανική αλφάβητο εξακολουθούν να μην χρησιμοποιήσετε αυτήν τη στήλη. Επίσης, η επιστολή έχει και άλλες διαφορές, συμπεριλαμβανομένων μεταβολή στην ένδειξη C G V και την έξοδο από το ελληνικό σύμβολο Υ

χαρακτηριστικά χαρακτήρες

Η σύγχρονη λατινικό αλφάβητο έχει δύο βασικές μορφές: όλα τα καλύμματα (κεφαλαία γράμματα) και μικροσκοπική (πεζά). Η πρώτη επιλογή είναι πιο αρχαία, όπως άρχισε να χρησιμοποιείται με τη μορφή γραφικών τεχνών σε 1 αιώνα π.Χ. Όλα τα καλύμματα κυριάρχησε στην scriptorium Ευρώπη σχεδόν στην αρχή του 12ου αιώνα. Οι μόνες εξαιρέσεις ήταν η Ιρλανδία και η Νότια Ιταλία, η οποία έχει χρησιμοποιηθεί από καιρό εθνική έκδοση της γραφής.

Από το 15ο αιώνα έχει πλήρως σχεδιαστεί και αμελητέα. Τέτοιες γνωστές προσωπικότητες όπως Franchesko Petrarka, Leonardo da Vinci, καθώς και άλλες προσωπικότητες της Αναγέννησης, έκανε πολλά για την εισαγωγή φωνητικής πληκτρολόγησης πεζά γράμματα. Βάσει του αλφαβήτου σταδιακά εξελίχθηκε εθνική είδη της γραφής. Γερμανικά, Γαλλικά, Ισπανικά και άλλες επιλογές είχαν τις δικές τους αλλαγές και τα πρόσθετα σημεία.

Λατινικό αλφάβητο ως ένα διεθνές

Αυτό το είδος της γραφής είναι γνωστό ότι σχεδόν σε κάθε άτομο στη γη που ξέρει πώς να διαβάσει. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το αλφάβητο ή ένας ντόπιος πρόσωπο, ή συναντήθηκε μαζί τους σε μαθήματα ξένων γλωσσών, τα μαθηματικά και άλλα. Αυτό υποδηλώνει ότι η Λατινική - γράφει το διεθνές επίπεδο.

Επίσης, πολλές χώρες που δεν χρησιμοποιούν το αλφάβητο, χρησιμοποιείται μια τυπική παράλληλη περιοχή. Αυτό ισχύει, για παράδειγμα, χώρες όπως η Ιαπωνία και η Κίνα. Σχεδόν όλοι οι τεχνητές γλώσσες που χρησιμοποιούνται στον πυρήνα της είναι το λατινικό αλφάβητο. Μεταξύ αυτών, η Εσπεράντο, Ido, και άλλοι. Αρκετά συχνά μπορείτε επίσης να βρείτε μια μεταγραφή σε λατινικούς χαρακτήρες, επειδή μερικές φορές δεν υπάρχει κοινή ονομασία για ένα συγκεκριμένο όρο στην τοπική γλώσσα, καθιστώντας απαραίτητη την μεταφορά σε ένα συμβατικό σύστημα σημάδι. Γράψτε το λατινικό αλφάβητο, έτσι ώστε κάθε λέξη μπορεί να είναι.

Εκρωμαϊσμού άλλα αλφάβητα

Λατινική χρησιμοποιείται σε όλο τον κόσμο με σκοπό την τροποποίηση των γλωσσών που χρησιμοποιούν ένα διαφορετικό είδος γραφής. Αυτό το φαινόμενο είναι γνωστό με τον όρο «μεταγραφή» (μερικές φορές αναφέρεται ως μετάφραση του λατινικού αλφαβήτου). Χρησιμοποιείται για να απλοποιήσει τη διαδικασία της επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων διαφορετικών εθνικοτήτων.

Σχεδόν όλες οι γλώσσες που χρησιμοποιούν μη λατινική γραφή, είναι οι επίσημοι κανόνες μεταγραφής. Τις περισσότερες φορές αυτές οι διαδικασίες ονομάζονται εκρωμαϊσμού, δεδομένου ότι έχουν μια ρομαντική σχέση, δηλαδή, Λατινική προέλευση. Κάθε γλώσσα έχει ένα συγκεκριμένο πίνακα, για παράδειγμα, αραβικά, περσικά, ρωσικά, ιαπωνικά, κλπ, τα οποία επιτρέπουν σχεδόν κάθε εθνική μεταφράστηκε λέξη.

Λατινικά - είναι το πιο κοινό στον κόσμο της αλφαβητικής γραφής, η οποία προέρχεται από το ελληνικό αλφάβητο. Χρησιμοποιείται κυρίως στη γλώσσα, ως βάση, καθώς είναι γνωστό ότι σχεδόν σε κάθε άτομο πάνω στη Γη. Κάθε χρόνο, η δημοτικότητά της αυξάνεται, γεγονός που καθιστά το κοινό αλφάβητο και διεθνείς. Για γλώσσες που χρησιμοποιούν άλλα είδη της γραφής, υπάρχουν ειδικά τραπέζια με τα εθνικά μεταγραφή που επιτρέπει εκρωμαΐζω σχεδόν κάθε λέξη. Αυτό καθιστά τη διαδικασία του διαλόγου μεταξύ των χωρών και των λαών απλή και εύκολη.