Λογοτεχνική γλώσσα - είναι ... Ιστορία της ρωσικής λογοτεχνικής γλώσσας

Λογοτεχνική γλώσσα - είναι ένα στο οποίο υπάρχει γράψει ορισμένους ανθρώπους, και μερικές φορές περισσότερο. Δηλαδή, σε αυτή τη γλώσσα δεν υπάρχει εκπαίδευση, τη γραφή, την κοινωνική αλληλεπίδραση, για να δημιουργήσετε μια επίσημη-επαγγελματικά έγγραφα, επιστημονικές εργασίες, φαντασίας, της δημοσιογραφίας, και όλες τις άλλες εκδηλώσεις της τέχνης, που εκφράζονται με λόγια, συχνά γράψει, αλλά μερικές φορές το στόμα . Ως εκ τούτου διαφορετικά από το στόμα, προφορική και γραπτή μορφή βιβλίου της λογοτεχνικής γλώσσας. αλληλεπίδρασή τους, και η αναλογία εμφάνισης υπόκεινται σε ορισμένους ιστορίες νόμους.

διαφορετικές ορισμό

Λογοτεχνική γλώσσα - ένα φαινόμενο το οποίο με τον τρόπο του είναι κατανοητή από διαφορετικούς επιστήμονες. Ορισμένοι πιστεύουν ότι είναι εθνικής εμβέλειας, μόνο η επεξεργασία πλοίαρχος του λόγια, δηλαδή συγγραφείς. Οι υποστηρικτές αυτής της προσέγγισης έχουν κατά νου κυρίως την έννοια της λογοτεχνικής γλώσσας, αναφερόμενος στο νέο χρόνο, και την ίδια στιγμή οι λαοί με πλούσια εκπροσωπούνται στη φαντασία. Για άλλους, η λογοτεχνική γλώσσα - ένα βιβλίο, ένα έργο που αντιμετωπίζει ζωντανά την ομιλία, δηλαδή την προφορική γλώσσα. Στηρίξτε αυτή την ερμηνεία είναι οι γλώσσες στις οποίες το γράψιμο είναι μεγάλη. Ακόμα άλλοι πιστεύουν ότι πρόκειται για μια γλώσσα παγκοσμίως σημαντική σε συγκεκριμένα άτομα, σε αντίθεση με την ορολογία και τις διαλέκτους που δεν έχουν τέτοια καθολική σημασία. Λογοτεχνική γλώσσα - είναι πάντα το αποτέλεσμα της κοινής δημιουργικής δραστηριότητας των ανθρώπων. Αυτή είναι η σύντομη περιγραφή της ιδέας.

Η σχέση των διαφόρων διαλέκτων

Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στην αλληλεπίδραση και το συσχετισμό των διαλέκτων και λογοτεχνική γλώσσα. Οι ιστορικές βάσεις των διαφόρων διαλέκτων σταθερή, η λογοτεχνική γλώσσα είναι πιο δύσκολο να συνδυάσει γλωσσικά σε όλα τα μέλη του έθνους. Μέχρι τώρα διάλεκτοι ανταγωνιστούν με επιτυχία obscheliteraturnogo γλώσσα σε πολλές χώρες, όπως η Ινδονησία, η Ιταλία.

Η έννοια συνεργάζεται επίσης με γλωσσικές μορφές που υπάρχουν εντός των ορίων της κάθε γλώσσας. Αντιπροσωπεύουν την ποικιλία, τα οποία έχουν αναπτυχθεί ιστορικά και στην οποία υπάρχει ένα σύνολο χαρακτηριστικών. Μερικά από αυτά μπορεί να επαναλαμβάνεται σε διάφορες άλλες μορφές, αλλά ένα είδος λειτουργίας και ένας ειδικός συνδυασμός των χαρακτηριστικών διακρίνουν ένα στυλ από την άλλη. Σήμερα, ένας μεγάλος αριθμός φορέων με τη χρήση της καθομιλουμένης και ομιλητικός μορφή.

Οι διαφορές στην ανάπτυξη της λογοτεχνικής γλώσσας σε διαφορετικά έθνη

Κατά το Μεσαίωνα και στη σύγχρονη εποχή από διάφορους λαούς ιστορία της λογοτεχνικής γλώσσας εξελίχθηκαν διαφορετικά. Συγκρίνετε, για παράδειγμα, ο ρόλος των οποίων ήταν με τη λατινική κουλτούρα στα γερμανικά και Λατίνοι αρχές του Μεσαίωνα, οι λειτουργίες που εκτελούνται στην Αγγλία, τη γαλλική γλώσσα πριν από τον 14ο αιώνα, την αλληλεπίδραση της Λατινικής, της Τσεχίας, της Πολωνίας γλώσσα τον 16ο αιώνα, κ.λπ.

Η ανάπτυξη των σλαβικών γλωσσών

Σε μια εποχή που διαμορφώνεται και αναπτύσσεται έθνος, που σχηματίζεται την ενότητα των λογοτεχνικών κανόνων. Αυτό συμβαίνει τις περισσότερες φορές στην πρώτη εγγραφή, αλλά μερικές φορές η διαδικασία μπορεί να λάβει χώρα ταυτοχρόνως και γραπτώς και προφορικώς. Οι ρωσικές κρατικές 16-17 αιώνες ήταν μια περίοδος εργασίας για την αγιοποίηση και τον εξορθολογισμό των επιχειρήσεων τους κανονισμούς γλώσσα του κράτους, μαζί με το σχηματισμό ενιαίων απαιτήσεων μιλήσει Μόσχας. Η ίδια διαδικασία συμβαίνει σε άλλες σλαβικές χώρες, όπου υπάρχει μια ενεργή ανάπτυξη της λογοτεχνικής γλώσσας. Για τη σερβική και την βουλγαρική είναι λιγότερο συχνές, όπως στη Σερβία και τη Βουλγαρία δεν ήταν ένα περιβάλλον ευνοϊκό για την ανάπτυξη των επιχειρήσεων χαρτικά και επίσημη γλώσσα του κράτους σε εθνική βάση. Ρωσική καθώς και της Πολωνίας και σε κάποιο βαθμό η Τσεχία είναι ένα παράδειγμα των εθνικών σλαβικών λογοτεχνικής γλώσσας, η οποία διατήρησε την επαφή με την αρχαία γραφή.

Έγινε για να διαιρέσει τη διαδρομή προς την παλιά παράδοση της εθνικής γλώσσας - είναι ο Σερβο-Κροατικά και της Ουκρανίας μέρος. Επιπλέον, υπάρχουν και σλαβικές γλώσσες, οι οποίες δεν αναπτύσσονται συνεχώς. Σε κάποιο στάδιο αυτής της εξέλιξης διακόπηκε, έτσι ώστε η εμφάνιση της εθνικής γλωσσικής ιδιαιτερότητες σε ορισμένες χώρες έχει οδηγήσει σε ρήξη με το παλιό, παλιά γραπτή παράδοση ή αργότερα - ένα Μακεδονικό, της Λευκορωσίας γλώσσες. Ας εξετάσουμε με περισσότερες λεπτομέρειες την ιστορία της λογοτεχνικής γλώσσας στη χώρα μας.

Η ιστορία της ρωσικής λογοτεχνικής γλώσσας

Τα παλαιότερα λογοτεχνικά μνημεία που έχουν διασωθεί, χρονολογούνται από τον 11ο αιώνα. Η διαδικασία μετατροπής και το σχηματισμό της ρωσικής γλώσσας 18-19 αιώνες συνέβη με βάση τις αντίθετες Γαλλικής της - ευγενείς γλώσσα. Στα έργα της ρωσικής λογοτεχνίας κλασικών έχουν μελετηθεί εκτενώς τα χαρακτηριστικά του, εισήχθησαν νέες μορφές γλώσσας. Συγγραφείς τόνισε τον πλούτο του και επεσήμανε τα πλεονεκτήματα σε σχέση με τις ξένες γλώσσες. Για το θέμα αυτό, οι διαφορές συχνά προκύπτουν. Είναι γνωστό, για παράδειγμα, σπόρια και Σλαβόφιλοι μεταξύ Δυτικούς. Αργότερα, κατά τη σοβιετική εποχή, τονίστηκε ότι η γλώσσα μας - η γλώσσα των οικοδόμων του κομμουνισμού, όπως στις ημέρες του κανόνα του Στάλιν, ακόμη και κατέχουν μια ολόκληρη εκστρατεία κατά κοσμοπολιτισμός στη ρωσική λογοτεχνία. Και τώρα συνεχίζει να διαμορφώσει την ιστορία της ρωσικής λογοτεχνικής γλώσσας στη χώρα μας, γιατί αυτό συμβαίνει συνεχώς μετασχηματισμού.

λαογραφία

Λαογραφικό υπό τη μορφή ρήσεις, παροιμίες, παραμύθια, παραμύθια τις ρίζες τους στην μακρινή ιστορία. Δείγματα λαογραφία πέρασε από γενιά σε γενιά, από στόμα σε στόμα, και το περιεχόμενο του προστίμου τους ρύθμιση, έτσι ώστε μόνο οι πιο παρέμειναν σταθερές συνδυασμούς και τις μορφές του επικαιροποιημένου γλώσσα ως γλώσσα που αναπτύχθηκε.

Και μετά ήρθε το γράψιμο, συνέχισε να υπάρχει αφήγησης. Στο λαογραφικό αγροτών στη σύγχρονη εποχή προστέθηκε στην πόλη και την εργασία, καθώς και κλέφτες (δηλαδή τη φυλακή-στρατόπεδο) και το στρατό. Λαογραφικό σήμερα το πιο ευρέως εκπροσωπούνται στην ανέκδοτα. Επίσης, επηρεάζει τη γραπτή λογοτεχνική γλώσσα.

Όπως αναπτύχθηκε στην αρχαία Rus λογοτεχνική γλώσσα;

Διανομή και εισαγωγή της γραφής στη Ρωσία, η οποία οδήγησε στο σχηματισμό της λογοτεχνικής γλώσσας, συνδέεται συνήθως με τα ονόματα των Κυρίλλου και Μεθοδίου.

Σε Νόβγκοροντ και σε άλλες πόλεις κατά τη διάρκεια των ηλικιών 11-15 ήταν φλοιό σημύδας. Το κύριο μέρος του υπολοίπου είναι ιδιωτικές επιστολές οι οποίες από τη φύση της επιχείρησης, καθώς και έγγραφα, όπως αρχεία δικαστηρίων, τους λογαριασμούς της πώλησης, αποδείξεις, διαθήκες. Υπάρχουν, επίσης, λαϊκή (οδηγίες σχετικά με την οικονομία, αινίγματα, το σχολείο αστεία, οικόπεδα), λογοτεχνικά και θρησκευτικά κείμενα, καθώς και την καταγραφή, φορούσε ένα χαρακτήρα εκπαίδευσης (μουντζούρες και τα σχέδια των παιδιών, το σχολείο ασκήσεις, αποθήκες, Μορς).

Καθιερώνεται το έτος 863 οι αδελφοί Κύριλλος και Μεθόδιος Εκκλησία σλαβική αλφάβητο βασίστηκε σε μια γλώσσα όπως η αρχαία εκκλησιαστική σλαβονική γλώσσα, που σημειώθηκε κατά την αλλαγή των διαλέκτων της Νότιας σλαβικές, ή μάλλον, από την παλιά βουλγαρική γλώσσα, μακεδονική διάλεκτο της. Το λογοτεχνικό έργο αυτών των αδελφών μεταφράστηκε κυρίως βιβλία της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης. μαθητές τους, που μεταφράζεται από τα ελληνικά στα Παλαιά Εκκλησία πολλά θρησκευτικά βιβλία. Μερικοί επιστήμονες πιστεύουν ότι Κύριλλος θα Mefody εισήγαγε τα Glagolitic και κυριλλικά γράμματα δεν είναι και η τελευταία έχει αναπτυχθεί από τους μαθητές τους.

Εκκλησία σλαβική

Η γλώσσα του βιβλίου, αντί να μιλήσει, ήταν Εκκλησία. Είναι εξαπλωθεί μεταξύ πολλών σλαβικών λαών, η οποία ενήργησε ως γλώσσα εκκλησία του πολιτισμού. Εκκλησία σλαβική λογοτεχνία εξαπλωθεί στη Μοραβία στα δυτικά Σλάβων, στη Ρουμανία, τη Βουλγαρία και τη Σερβία - νότια, στην Τσεχική Δημοκρατία, την Κροατία, τη Βλαχία, καθώς και στη Ρωσία, με την υιοθέτηση του Χριστιανισμού. Εκκλησία σλαβική γλώσσα ήταν πολύ διαφορετική από τις μιλήσει κείμενα υποβλήθηκαν στην αλλαγή αλληλογραφία σταδιακά εκρωσίσει. Λέξεις που πλησίαζαν οι Ρώσοι άρχισαν να αντανακλούν τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των τοπικών διαλέκτων.

Τα πρώτα εγχειρίδια γραμματικής συντάχθηκαν το 1596 Zinaniem Lawrence το 1619 - Μελέτιος Smotritskaya. Στο τέλος του 17ου αιώνα ολοκληρώθηκε ουσιαστικά η διαδικασία σχηματισμού μιας γλώσσας, όπως η Εκκλησία.

18ο αιώνα - η μεταρρύθμιση της λογοτεχνικής γλώσσας

MV Lomonosov τον 18ο αιώνα έκανε την πιο σημαντική μεταρρύθμιση της λογοτεχνικής γλώσσας της χώρας, καθώς και το σύστημα στιχουργία. Έγραψε σε 1739 επιστολή με την οποία διατύπωσε τις βασικές αρχές της στιχουργία. Lomonosov, αμφισβητώντας Trediakovskij, έγραψε για την ανάγκη να αξιοποιήσει τη δύναμη της γλώσσας μας, αντί να δανειστεί από άλλα διαφορετικά σχήματα. Σύμφωνα με τον Μιχαήλ Βασίλιεβιτς, γράφει ποίηση μπορεί να είναι πολλά πόδια: δύο-συλλαβών (τροχαϊκό, ιαμβικό), τριμερή (amphibrach, anapaest, δάκτυλος), αλλά πίστευε ότι η διαίρεση με το Sponda και pyrrhics λάθος.

Επιπλέον, Lomonosov ήταν επίσης μια επιστημονική γραμματική της ρωσικής γλώσσας. Περιέγραψε στο βιβλίο του, τις ευκαιρίες και τον πλούτο του. Η γραμματική ανατυπώθηκε 14 φορές και αποτέλεσε τη βάση για το μέλλον σε μια άλλη εργασία - γραμματική Autograph (γράφτηκε το 1771), ο οποίος ήταν μαθητής του Μιχαήλ Βασίλιεβιτς.

Η σύγχρονη λογοτεχνική γλώσσα στη χώρα μας

Ο δημιουργός του λέει Αλεξάντρ Πούσκιν Sergeevich, τα έργα του οποίου - η κορυφή της λογοτεχνίας στη χώρα μας. Αυτή η εργασία εξακολουθεί να είναι σημαντική, αλλά τα τελευταία διακόσια χρόνια στην γλώσσα έχει υποστεί μεγάλες αλλαγές, και σήμερα μπορεί να δει κανείς προφανής στυλιστικές διαφορές μεταξύ σύγχρονη γλώσσα και τη γλώσσα του Πούσκιν. Παρά το γεγονός ότι οι κανόνες της σύγχρονης λογοτεχνικής σήμερα γλώσσα έχει αλλάξει, θα εξακολουθούν να θεωρούν ότι το μοντέλο του προϊόντος του Αλεξάνδρου.

Ο ποιητής ο ίδιος εν τω μεταξύ επεσήμανε το σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της λογοτεχνικής γλώσσας, NM Karamzin, όπως αυτή ένδοξο συγγραφέας και ιστορικός, σύμφωνα με τον Αλέξανδρο, απελευθερώθηκαν από το ζυγό μιας άλλης ρωσικής γλώσσας και ανέκτησε την ελευθερία του.