Ποιος έγραψε την Σταχτοπούτα;

Ποιος είναι ο συγγραφέας ενός από τα πιο διάσημα παραμύθια του κόσμου, που έγραψε την "Σταχτοπούτα"; Μήπως ανήκει στο χέρι του Charles Perrault ή εφευρέθηκε από τους αδελφούς Grimm; Ή αυτή η μοναδική ιστορία ήρθε από τα χείλη των ανθρώπων; Είναι δυνατή η απάντηση σε τουλάχιστον μία από αυτές τις πολλές ερωτήσεις;

Οι περισσότεροι λαογραφικοί ερευνητές είναι σίγουροι ότι όχι. Ο θρύλος του κοριτσιού που έχασε το παπούτσι είναι τόσο παλιό που δεν είναι πλέον δυνατό να διαπιστωθεί η αρχική πηγή. Στο Λονδίνο στα τέλη του 19ου αιώνα δημοσιεύθηκε το βιβλίο του M. Cox, όπου αναφέρθηκε ένας συγκεκριμένος αριθμός παραλλαγών του παραμυθιού που βρέθηκε από τον συγγραφέα - 345. Οι σύγχρονοι συλλέκτες μύθων και μύθων έχουν βρει έναν πολύ μεγαλύτερο αριθμό, μεταξύ των οποίων ίσως ένας από τους παλαιότερους είναι οι Κινέζοι, Πριν από 11 αιώνες.

Αλλά για πολλούς από εκείνους που έγραψαν "Σταχτοπούτα", βέβαια, παραμένει ο Charles Perrault - ένας γάλλος αφηγητής, συγγραφέας και ποιητής. Φώναξε για τις ιστορίες που υπήρχαν ήδη στη λαϊκή παράδοση, τις αποκατέστησε με τον δικό του τρόπο και ταυτόχρονα για να ευχαριστήσει την Βασιλική Του Υψηλότητα, τελειώνει συχνά κάθε ιστορία με ένα συμπέρασμα - «ηθική», που δηλώνεται στο ειρωνικό και πνευματικό ποίημα της δικής του πατρότητας.

Στην κομψή δημιουργία του Perrault, η Σταχτοπούτα εμφανίζεται μπροστά μας υπό την υπόσταση μιας ευγενικής και υπάκουας κόρης ενός ευγενή, της οποίας η πρώτη σύζυγος ήταν επίσης μια όμορφη γυναίκα. Όμως, δυστυχώς, πεθαίνει και ο πατέρας της Zamarashka πρέπει να παντρευτεί έναν άλλον. Έτσι αρχίζουν οι ανατροπές του κύριου χαρακτήρα, οι οποίες παίρνουν το όνομά του μόνο επειδή ο συχνός καθαρισμός και η κατάχρηση των αδελφών της και οι μητέρες της καλύπτουν με τέφρα και σκόνη. Είναι ξεκάθαρο, χάρη στην ευγένεια και την καλοσύνη της, θα με τιμήσει όλες τις δοκιμές που προετοιμάζονται για μοίρα και θα παντρευτεί απαραιτήτως τον πρίγκιπα χάρη στο χαμένο παπούτσι της, κομμένο με γούνα (όχι, όχι κρυστάλλινο!) Και θα ζήσει ευτυχώς πάντα μετά. Αλλά έχει αυτή η γλυκιά ιστορία ενός κοριτσιού που ονομάζεται Σταχτοπούτα πάντα έληξε τόσο με ασφάλεια; Ο Charles Perrault στην πραγματικότητα έδειξε στον αναγνώστη μια απλοποιημένη εκδοχή, όπου οι αρνητικοί χαρακτήρες σχεδόν δεν τιμωρούνται για τις φρικαλεότητες τους.

Στα χέρια των αδελφών Jacob και Wilhelm Grimm, συλλέκτες της λαογραφίας, το παραμύθι αποκτά τελείως διαφορετικούς τόνους, όλο και πιο μαγικό και πιο δύσκολο. Για παράδειγμα, δεν υπάρχει καμία θεά στην έκθεση των Γερμανών, αλλά υπάρχει ένα καταπληκτικό δέντρο που αναπτύσσεται στον τάφο της μητέρας, καθώς και δύο περιστέρια που εγκαταστάθηκαν στα κλαδιά της, από τα οποία λαμβάνει την κύρια βοήθεια της Σταχτοπούτας. Ο Charles Perrault, ο οποίος βασίζει την παραλλαγή του παραμυθιού σχετικά με τη βορειοευρωπαϊκή διακύμανση της ιστορίας, η οποία χρησιμοποιήθηκε από τους αδελφούς σχεδόν 100 χρόνια μετά το θάνατο του Γάλλου, πιθανώς απομάκρυνε επίσης από αυτήν τις αιματηρές λεπτομέρειες της «εκδίκησης» της μητρός και των κόρων της για κακομεταχείριση του κύριου χαρακτήρα. Αξίζει να σημειωθεί ότι στο τέλος του παραμυθιού Grimm δύο αδερφές αμαρτωλών Zamarashka έκοψαν το ένα ή το άλλο μέρος του ποδιού για να ανέβουν στο ήδη χρυσό παπούτσι, μετά από το οποίο τα δύο περιστέρια που αναφέρθηκαν στο επεισόδιο του γάμου σκύβουν τα δύο μάτια.

Στο «Πενταμερών» του Ιταλού αφηγητή και του ποιητή Βασιλείου μπορείτε να δείτε αυτή την έκδοση της ιστορίας, η οποία, σύμφωνα με μερικές παραδοχές, είδε επίσης τον Περό. Η Σταχτοπούτα εδώ - Ζεζολλά - δεν είναι αυτή η γλυκιά κοπέλα, όπως την φανταζόμασταν. Σκοτώνει τον κορμό της πρώτης μητρός της, μετά την οποία ο δεύτερος γίνεται δάσκαλος της, ο οποίος, στην πραγματικότητα, πείθει τον κύριο χαρακτήρα του εγκλήματος. Οι αδελφές στην ιταλική παραλλαγή δεν είναι δύο, αλλά έξι, και η ίδια η θεά δεν εμφανίζεται στη σκηνή. Αλλά ο πατέρας του άτυχου κοριτσιού φέρνει ένα ιδιαίτερο σύνολο μαγικών πραγμάτων από τη φίλη της νεράιδας, με την οποία ο Zezoll περνά εύκολα μέσα από μια σειρά από μπάλες, την απώλεια και την επακόλουθη τοποθέτηση του παπουτσιού και παντρεύεται τον πρίγκιπα.

Όταν ακούμε μια άλλη εκδοχή του παραμυθιού που παρουσιάζεται στο βιβλίο ιστοριών για τους όμορφους Έλληνες courtesans που δημοσιεύονται στη Γαλλία, γίνεται ακόμα πιο ξεκάθαρο για εμάς που έγραψε την Σταχτοπούτα. Σε αυτό ο συγγραφέας κάνει χωρίς μπάλες, μητέρες, μισές αδελφές και μαγεία, αφήνοντας μόνο το γεγονός της απώλειας του παπουτσιού, ή μάλλον την απαγωγή του σανδάλου από την κύρια ηρωίδα από τον αετό. Με το πουλί , ρίχνεται στα πόδια του Φαραώ Ψαμμετίσ, ο οποίος στη συνέχεια διατάζει να βρει τον ιδιοκτήτη. Η αφήγηση τελειώνει με έναν ευτυχισμένο γάμο.

Η κινεζική Σταχτοπούτα που αναφέρθηκε παραπάνω, με το όνομα Yehhsien, διέφερε από τις άλλες στη νοημοσύνη της και το ταλέντο της για την εμπλοκή της σε κεραμικά. Ένας μαγικός βοηθός είναι ένα χρυσόψαρο, το οποίο, δυστυχώς, σκοτώνεται από τη μητριά. Ωστόσο, αυτό δεν εμποδίζει την κύρια ηρωίδα να χρησιμοποιεί τα οστά της, τα οποία έχουν επίσης μια μαγική δύναμη. Με τη βοήθειά τους, ο Yehhsien πηγαίνει στο καρναβάλι σε ένα αδιάβροχο που κόβεται με τα φτερά του βασιλικού ψαριού και στα χρυσά παπούτσια, ένα από τα οποία φυσικά χάνει. Βρείτε τον διοικητή της, ο οποίος στη συνέχεια αναζητά τον ιδιοκτήτη σε όλη την Κίνα, και μετά, αφού βρει την Σταχτοπούτα του, παντρεύεται την. Και για την κακή μεταχείριση σε σχέση με την μητρόπολη και την ίδια στιγμή, οι κόρες της ξυλοκοπούνται με πέτρες.

Αλλά, παρά τον τεράστιο αριθμό εκδόσεων αυτής της περίφημης ιστορίας, εξαρτάται από εσάς, όχι ερευνητές, αφηγητές και πολυάριθμους συλλέκτες λαογραφίας, που αποφασίζουν ποιος έγραψε την Σταχτοπούτα. Μετά από όλα, μπορεί να συμβεί ότι μόνο ένας από όλους θα ερωτευτεί την καρδιά σας, πράγμα που σημαίνει ότι θα είναι ο κύριος και ο πιο πιστός. Και αυτό, φυσικά, θα είναι η σωστή επιλογή.