Η καλύτερη προσαρμογή του κλασικού καταλόγου βιβλιογραφίας. Η προσαρμογή ταινιών των κλασικών έργων της ρωσικής και της αγγλικής λογοτεχνίας

Οποιαδήποτε προσαρμογή ταινιών των έργων της κλασικής λογοτεχνίας έχει προσελκύσει πάντα την προσοχή κριτικούς και κοινό. Οι αναγνώστες είναι πιο απαιτητικό από ό, τι άλλα ακροατήρια, όπως αναγνωρίζεται αριστουργήματα, από τους περισσότερους λογαριασμούς, θα πρέπει να είναι καλά προβληθεί ή να μην προβληθεί καθόλου. παραγωγούς Viewpoint και συγγραφείς συχνά δεν συμπίπτει με τους συγγραφείς, αλλά υπερβολικά χαλαρή ερμηνεία μπορεί να οδηγήσει σε πλήρη αποτυχία. Ωστόσο, αυτό δεν σταματά τους κινηματογραφιστές, και συνεχίζουν να ενσωματώνουν τα διάσημα λογοτεχνικά εικόνες στην οθόνη. Ανάμεσα στις πολλές ταινίες αυτού του είδους είναι αρκετά λυπηρό αποτυχίες ταινίες βυθιστεί στη λήθη, αλλά υπάρχουν και εκείνοι που θέλουν να αναθεωρήσουν ξανά και ξανά, όπως η εκ νέου ανάγνωση αγαπημένο βιβλίο. Αυτή η πολύ επιτυχημένη και υψηλής ποιότητας προσαρμογή από τα καλύτερα κλασική λογοτεχνία. Μια λίστα με τα αγαπημένα τους συγκροτήματα να έχει ο καθένας, αλλά είναι απαραίτητο να προσδιοριστούν οι πίνακες που έχουν κερδίσει παγκόσμια αναγνώριση από το κοινό και τους κριτικούς.

Η καλύτερη προσαρμογή της κλασικής λογοτεχνίας στην ΕΣΣΔ

Λίγοι μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός ότι η Σοβιετική κινηματογράφος έδωσε στον κόσμο μια πολύ έξυπνη ταινίες, που μπορεί να ονομαστεί αριστουργήματα. Και για να κάνει ταινίες από γνωστούς παγκοσμίως και εγχώρια έργα της αγάπης και τεχνογνωσία στην Ένωση. Οι σοβιετική ταινία στούντιο ήταν επιτυχείς, κάθε προσαρμογή της οθόνης κλασική λογοτεχνία. Ντοστογιέφσκι - είναι ένας από τους αγαπημένους συγγραφείς των κινηματογραφιστών, είτε ρωσική ή ξένη, αλλά το «Idiot» το 1958 να ξεπεράσει έτσι κανείς δεν θα μπορούσε. Γιούρι Γιάκοβλεφ, έξοχα ενσάρκωνε την εικόνα του πρίγκιπα Μίσκιν, δυστυχώς, δεν αρχίζουν να εμφανίζονται στο δεύτερο μέρος της ταινίας προσαρμογή του αθάνατο μυθιστόρημα του Φιοντόρ Μιχαήλοβιτς, παρά το γεγονός αυτό, η κινηματογραφική μεταφορά του πρώτου μέρους ήταν πάνω απ 'όλα επαίνους.

«Πόλεμος και Ειρήνη» του Lva Nikolaevicha Tolstogo σε τέσσερις τόμους είναι δύσκολο να κυριαρχήσει, και ακόμα πιο δύσκολο να αφαιρεθούν, αλλά το μεγαλύτερο Σοβιετική σκηνοθέτης Σεργκέι Bondarchuk έκανε σχεδόν αδύνατη. κινηματογραφική ταινία του με το ίδιο όνομα 1965-1967 μοντέλου χρόνια σε τέσσερα μέρη - αυτό είναι το καλύτερο παράδειγμα της προσαρμογής των κλασικών έργων της ρωσικής λογοτεχνίας. Είναι απόλυτα όλους - μεγάλοι ηθοποιοί, συναρπαστικές μάχες και η ίδια η ιστορία, με λεπτομέρειες που μεταδίδονται στην οθόνη.

Οι πρώτες σοβιετικές ταινίες μυστικιστική

Νικολάι Βασίλιεβιτς Γκόγκολ, ένα από τα πιο δημοφιλή εγχώρια κλασικά έργα που είναι εγγενείς σε μια ιδιαίτερη γεύση και μοναδικό άρωμα. Ταινίες «Βραδιές σε ένα αγρόκτημα κοντά Dikanka» το 1961 και «Wii» το 1967 - άλλη απόδειξη. Αυτή είναι μια θαυμάσια προσαρμογή των κλασική λογοτεχνία, μεταδίδοντας ένα μοναδικό ύφος του έργου του Γκόγκολ με ένα μεγάλο σκηνοθέτη και μεγάλο καστ είναι ακόμα πολύ αγαπήθηκε από πολλές γενιές. «Wii» σε γενικές γραμμές ήταν η πρώτη ταινία αυτού του είδους στη Σοβιετική Ένωση, η επιτυχία της ήταν απερίγραπτη, και η Ναταλία Varley για μεγάλο χρονικό διάστημα εκτός Pannochka δεν λέγεται.

Σάτιρα στην ταινία

ILF και Petrov - αυτό είναι ένα κλασικό του εικοστού αιώνα, και άρχισε να το αφαιρέσετε ενεργά ήδη. Αξίζει να σημειωθεί ότι η πρώτη προσπάθεια για να τεθεί σε οθόνη «12 καρέκλες» δεν ήταν στη Ρωσία. Σε 70-ες στην ΕΣΣΔ ήρθε μόλις δύο από την κινηματογραφική μεταφορά του κλασικού λογοτεχνίας. Ο κατάλογος περιλαμβάνει και τις δύο εκδοχές του διάσημου μυθιστορήματος. Το πρώτο το 1971 κυκλοφόρησε ένα δύο-μέρος φιλμ Leonida Gaydaya με Archil Gomiashvili ως Bender. Από τη σκοπιά του έργου του σκηνοθέτη και την ταινία είναι σαφώς κερδίζει. Πέντε χρόνια αργότερα, το 1976, ο Mark Ζαχάροφ έχει κυκλοφορήσει μια ταινία τηλεόραση του τέσσερις σειρές, όπου ο ρόλος της Ostap πήγε με τον Αντρέι Μιρόνοφ. Ενδιαφέρον γεγονός: Μιρόνοφ οντισιόν για το ρόλο στην ταινία Gaidai, αλλά δεν δέχθηκε ο σκηνοθέτης, αν και σήμερα είναι στην πρώην Σοβιετική Ένωση θεωρείται ένα πραγματικό Ostap Bender. Έτσι, η τηλεόραση έκδοση Ζαχάροφ αποδείχθηκε πιο δημοφιλή και ευρέως αγαπημένη.

Χωρίς το «Μαιτρ και η Μαργαρίτα» - καμία περίπτωση!

Διάφορα έργα του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ προσπάθησε να γυρίσει όλους και διάφορες, όχι μόνο στη χώρα μας αλλά και στο εξωτερικό. Αλλά να είστε σίγουροι για να επιλέξετε την αθάνατη κωμωδία Gaidai, χαλαρά βασισμένη στο έργο Μπουλγκάκοφ το 1973, «Ιβάν Βασίλιεβιτς». Παρά την αρχική ερμηνεία του αρχικού κειμένου και την προσαρμογή του σκηνοθέτη, το σενάριο αυστηρά κολλήσει στα βασικά του παιχνιδιού, καθώς, φράση αλιευμάτων συνολικά ελήφθησαν ακριβώς από το βιβλίο. Αυτό είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα μιας μη κανονικής προσαρμογή της κλασικής λογοτεχνίας που έχει λάβει πρωτοφανή δημοτικότητα και τηλεθεατές την αγάπη για πολλές δεκαετίες. Η ταινία παραμένει επίκαιρη μέχρι και σήμερα. Αλλά το πιο εντυπωσιακό, κινείται και ακριβή ταινία έλαβε δύο μέρη του έργου τηλεόραση «Καρδιά του σκύλου» το 1988, η οποία εγκωμιάστηκε ιδιαίτερα από τους κριτικούς και έλαβε πολλά βραβεία, αλλά αυτή η ταινία εξακολουθεί να είναι το καλύτερο και το αγαπημένο για διάφορους ακροατήρια. Σκηνοθεσία: Vladimir Bortko έκανε αυτή την προσαρμογή στο φαινόμενο της «σέπια» για να μεταφέρει καλύτερα την ατμόσφαιρα της εποχής, που ήταν σε θέση να λάμψει. Λοιπόν, οι κύριοι ρόλοι επιλέχθηκαν πραγματικά αξιοσημείωτη φορείς - Eugene Evstigneev Βλαντιμίρ Tolokonnikov που είναι απίστευτα ρεαλιστικές ανασυνταχθεί εικόνες καθηγητής Μεταμορφώσεως και μπάλα.

Ένα παράδειγμα από τις καλύτερες διασκευές κλασικών έργων της ρωσικής λογοτεχνίας στις ΗΠΑ

Παραδόξως, αλλά συχνά προσπαθεί να παράγει Χόλιγουντ προσαρμογή ταινιών των κλασικών έργων της ρωσικής λογοτεχνίας, αλλά, δυστυχώς, ως επί το πλείστον είναι αρκετά μια αποτυχία, γιατί οι Αμερικανοί δεν πρόκειται ποτέ να κατανοήσουν το μυστήριο ρωσική ψυχή. Ωστόσο, δεν είναι όλες οι προσπάθειες τους δεν, τι ένα λαμπρό παράδειγμα της προσαρμογής ταινιών το 1965, το μυθιστόρημα Borisa Pasternaka «Δόκτωρ Ζιβάγκο». Από όλες τις ταινίες που έχουν κυκλοφορήσει από το «Metro Χρυσή Mayer», αυτή η ταινία είναι ίσως ένα από τα πιο επιτυχημένα. Επίσης κατετάγη όγδοος στον κατάλογο των υψηλός-αποφέροντας συνολικά ταινίες στην ιστορία των ΗΠΑ και έχει λάβει όσο το πέντε «Όσκαρ». Αυτή η ιστορία αποδείχθηκε, παραδόξως, πολύ πειστική και εκφραστική.

Πάθος για Καρένινα

Αμερικανοί είναι επίσης πολύ λάτρης της Lva Tolstogo, ιδιαίτερα του «Άννα Καρένινα». Δύο με το ίδιο όνομα η κινηματογραφική μεταφορά του κλασικού λογοτεχνία - Ρωσίας, αλλά με μια αμερικανική γεύση - ακριβώς για να δούμε. Η πρώτη βγήκε πίσω στο 1935, έπαιξε το ρόλο της Άννας αμίμητος Γκρέτα Γκάρμπο, ο οποίος έγινε ο καλύτερος ηθοποιός του έτους, χάρη σε αυτήν την ταινία, και το τελευταίο, από τον τρόπο, κέρδισε το Grand Prix στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας. Η δεύτερη φορά του Hollywood αποφάσισε να σφετεριστεί το σπουδαίο έργο το 2012. Η σταδιοποίηση βγήκε πολύ φωτεινό και εντυπωσιακό, και το κοινό που εκτιμάται σε πραγματική αξία της, αυτή είναι μόνο η γνώμη πολλών από αυτούς, Κυρά Naytli δεν θα μπορούσε να είναι αρκετά να συνηθίσουν στην εικόνα Καρένινα. Και το 1999, η έκδοση ξένων οθόνη έχει υποστεί ακόμα Πούσκιν, και επιτυχημένη. Reyf Fayns και Liv Tyler έχουν τέλεια αντιμετώπισαν με τους ρόλους τους στην ταινία «Ονιέγκιν», και Tyler ως η καλύτερη ξένη ηθοποιός είπε ακόμη ρωσικά συντεχνία των Κριτικών Κινηματογράφου.

Αγγλικά ρομαντισμός

Δεν είναι ξένη προς αμερικανικές κινηματογραφιστές και την κινηματογραφική μεταφορά του αγγλικού κλασικής λογοτεχνίας. Ειδικά αρέσει να ενσαρκώσει στην οθόνη τα έργα ενός από τα πιο δημοφιλή Βρετανός συγγραφέας Dzheyn Ostin. Για παράδειγμα, «Περηφάνια και Προκατάληψη» γυρίστηκε όσο οκτώ φορές, αλλά η πιο επιτυχημένη προσπάθεια - μια μίνι σειρά έξι σειρές το 1995 με Kolinom Fertom και Dzhennifer El στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Αυτό το πανέμορφο περιβάλλον είναι πολύ ακριβή εκφράζει το πνεύμα της εποχής και την ουσία του όλου έργου. Πολλές υποψηφιότητες και βραβεία, καθώς και ευγνώμων θεατές - ο καλύτερος δείκτης της ποιότητας του έργου.

αδελφές Bronte

Την ίδια τύχη είχε το κύριο ρομαντικό βιβλίο όλων των εποχών, «Ανεμοδαρμένα Ύψη» Emily Bronte. Αυτό είναι μόνο το μυθιστόρημά της, αλλά γύρισε δεκαπέντε φορές: το 1920 βγήκε στις κινηματογραφικές ταινίες, η σειρά που βασίζεται σε αυτό το μεγάλο προϊόν. Πρόκειται για μια κλασική δήλωση της ταινίας το 1939 με Merle Oberon και Lourensom ελιάς σε πρωταγωνιστικούς ρόλους. Αλλά άφησε μερικά art-house εκδοχή του κινηματογραφική μεταφορά του κλασικού μυθιστορήματος του σκηνοθέτη Andrea Arnold, το 2011. Ασυνήθιστο ερμηνεία έδειξε τις σκοτεινές πλευρές του έργου, και ο κύριος χαρακτήρας έκανε Αφρικής και της Αμερικής, η οποία είναι πολύ πιο κοντά στην πλοκή του βιβλίου. Η ταινία ήταν πολύ πλούσιο και εντυπωσιακό.

«Dzheyn Eyr» Sharlotty Bronte έχει υποστεί προσαρμογή λίγο λιγότερο, συνολικά εννέα φορές, αλλά αυτό το όμορφο και θλιβερή ιστορία αγάπης του πιο εκφραστική και αισθησιακή κατατέθηκε στην ταινία επώνυμη 1996 σε σκηνοθεσία Φράνκο Τζεφιρέλι. Οι παραπάνω ταινίες - είναι η πιο ζωντανή και ενδιαφέρουσα προσαρμογή της κλασικής λογοτεχνίας της αγγλικής Ρομαντισμού.

Αγγλικά ρεαλισμού

Charles Dickens - ο πλοίαρχος του ανθρώπινου αποκάλυψης, κακίες, τράβηξε το φως πιο αντιαισθητική της. Ίσως γι 'αυτό τα βιβλία του είναι τόσο ισχυρό και συναρπαστικό. Στην περίπτωση αυτή, η κινηματογραφική μεταφορά του κλασικού λογοτεχνία ήταν πολύ ισχυρή. Για παράδειγμα, η ταινία είναι διαβόητη ιδιοφυΐα Romana Πολάνσκι «Όλιβερ Τουίστ», που κυκλοφόρησε το 2005. Και παρόλο που ο σκηνοθέτης έχει αλλάξει πολύ στην ιστορία, καθιστώντας το πιο ανθρώπινο, είναι τα έργα του Ντίκενς από αυτό δεν έχει χαθεί, αλλά, αντίθετα, πέρασε στην αρχική του μορφή.

Μια άλλη καλή προσπάθεια για να κινηματογραφήσουν τα αθάνατα έργα του Άγγλου συγγραφέα - ένα δράμα το 2012 με την επωνυμία «Μεγάλες Προσδοκίες», ένα κοινό προϊόν της Βρετανίας και των Ηνωμένων Πολιτειών. Μια θαυμάσια επιλογή των ηθοποιών και ανέκφραστο ατμόσφαιρα αντισταθμίσει κάποια από τα οικοπέδου αργό ρυθμό, αλλά το πνεύμα των αγγλικών κλασικά περάσει τέλεια.

θρυλική ταινία

Ιστορίες της αγάπης ήταν πάντα το επίκεντρο του κινηματογράφου, ως θεατές, λόγω της αγάπης τους. Και αν είναι μια γνωστή ιστορία αγάπης, που γεννήθηκε χάρη στην ιδιοφυΐα καταπληκτική συγγραφείς, όπως η προσαρμογή της κλασικής λογοτεχνίας είναι στο προσκήνιο στην πρώτη θέση. Το 1939, η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία χρώμα, πυροβόλησε με την τεχνολογία «Technicolor» ήταν μελόδραμα «Όσα παίρνει ο άνεμος», σκηνοθέτης Βίκτορ Φλέμινγκ, βασισμένο στο μυθιστόρημα της Margaret Mitchell, ο οποίος έγινε ένα cult classic ρομαντικές ταινίες του εικοστού αιώνα. Έλαβε ένα ρεκόρ στον αριθμό των «Όσκαρ». Viven Λι και Klark Geybl, ή μάλλον, τους χαρακτήρες τους, Σκάρλετ Ο 'Χάρα και Rhett Butler, έχουν γίνει σύμβολα της εποχής τους.

Κλασική λογοτεχνία του εικοστού αιώνα ΗΠΑ

Μεταξύ Αμερικανούς συγγραφείς είναι επίσης πολλές εξέχουσες προσωπικότητες, οι οποίες μπορεί να ονομάζεται με ασφάλεια ένα κλασικό και πυροβολούν τις δημιουργίες τους ταινία. Βιβλίο «Αποχαιρετισμός στα όπλα» του Έρνεστ Χέμινγουεϊ είχε στην ταινία κατά τη διάρκεια της ζωής του, και παρόλο που ο συγγραφέας ο ίδιος ήταν προβληματισμένος εναλλακτικά φινάλε παραστάσεις, μια ταινία το 1932 με την αμίμητη Γερίου Kuperom αποδείχθηκε μια χαρά. Το 1962, στις οθόνες από την κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος Χάρπερ Λι «To Kill a Mockingbird» με το οποίο, ο συγγραφέας μπήκε στα χρονικά της κλασικής αμερικανικής λογοτεχνίας. Ο κύριος παράγοντας αυτής δραματικές ταινίες, μια κορυφαία ηθοποιός στο Χόλιγουντ την εποχή Gregori Πεκ, έλαβε το «Όσκαρ» για το ρόλο του ως Αττικού Finch, καθώς και την έγκριση και μια πραγματική απόλαυση για τον συγγραφέα του μυθιστορήματος. Δεκατρία χρόνια μετά το βιβλίο από την απελευθέρωση Ken Kesey του «Στη Φωλιά του Κούκου» το 1975 ο κόσμος είδε την ίδια ταινία με μια λαμπρή Τζακ Νίκολσον στο ρόλο τίτλου, έχει γίνει σχεδόν πιο δημοφιλής από ό, τι το ίδιο το βιβλίο. Προσαρμογή της κλασικής λογοτεχνίας - ένα γόνιμο πεδίο στην ταινία. Έτσι θα πρέπει να περιμένουμε νέα και ενδιαφέροντα έργα ζωγραφικής.